ÜLVİYYƏ EYYUBOVA : QƏM ASILIB BU NƏĞMƏNİN ZİLİNDƏN

Qəm asılıb bu nəğmənin zilindən,

Daş tökülür ayağından, əlindən.

Külək əssə çınqıl qopar telindən,

Kim toplayıb, kim suvayıb, kim düzüb?

Bir tale var hekayədir, nağıldır,

Qar əlləri saçlarına sığaldır.

Hər ağrını bir xoş ümid sağaldır,

Kim başlayıb, kim bitirib, kim yazıb?

Nəfəs alır, nəfəs vermir, unudur,

Od yanağı göz yaşını qurudur,

Çiçəklər yaz, xəzəl payız donudur,

Ömür bitib, ləpir itib, bəxt azıb.

Dəniz susar, dalğa çıxar özündən,

Düşən qalxmaz, qalxan düşər gözündən.

Çörək verər, yeyən dönər sözündən

Sucaq yerdə bu təndiri kim qazıb?

Söz söyləsə kor düz baxar,lal dinər,

Nəfəs alsa şüşə altda şam sönər.

Alnındakı qırışlar da tərs dönər,

Bu yetimin yazısını kim pozub?

Ülviyyə Eyyubova