ŞƏFA VƏLİYEVA : QARA PİŞİK

Şəkinin dumanı nazlanır axı,

Çəkir ürəyimi pişik dalaşı,

Qonşuda söz qalıb: qapıarası,

Qızların göyçəyi piyada gəzmir,

Naza həsrət daşlar küçə həyası…

İndi necə edim, nə deyim ki mən

Olmayım dumanda nazdan narazı?

Şüşədən rübəndlər dəbə düşəndən,

Gizlənir eyvanlar pərdə dalında…

…Yaman çəkinirəm qara pişikdən

Pusur hənirimi qapı dalında…

Nazın çəkmədiyim boz pişiklərin

“ah” qoxur küsəyən mırıltıları…

Şəkinin dumanı nazlanır axı…

Bir naz da mən atdım xatirələrə,

Bu gün də yadıma salmadım səni…

…Nə eyvan, nə də ki pişik deyiləm,

Qatım abırıma, aldadım səni…

Mənimki, uzağı, bircə tumardı,

Çəkəsən ruhuma, dönəm olam mum…

…bilirəm…

Bilirəm, gözəl axtaran,

Şəkidə eyvan da, qara pişik də,

Bu daşlı yollarda ölən ümid də,

Lap elə Şəkinin özü də məsum…

…Bir mən günahkaram…

Bir də, ayrılıq…

Şəkinin dumanı nazlanır axı…

Şəfa Vəliyeva