QƏMƏR SÖZAY : DAĞILAN ÜMİDLƏR

Dağılıb ümidlərin hərəsi bir köşəyə,

Neyləyim axtarmağa taqətim də qalmayıb.

Mən necə yanılmışam səni belə sevərək,

Sən adlı bir ünvanım heç əzəldən olmayıb.

Tıxanır boğazımda eşqə dair cümlələr,

Lal olur məhəbbətim sevgisizlik dilindən.

Taxtın qurub qəlbimdə, həsrətin padişahı,

Qurtar məni, İlahi, bu qüssənin əlindən.

Üşüyür xatirələr, yaddaşımın evində,

Ruhum soyudur artıq nəfəsimdən özünü.

Yollar uzanıb gedir hicranın qollarına,

Gəl birlikdə kor edək ayrılığın gözünü.

Qəmər Sözay