ELBƏNİZ HÜSEYNOVA : TƏLATÜMƏ GƏLƏN DƏNİZ

Təlatümə gələn dəniz,

Taleyimə bənzəyirsən.....

Gah tufanlı fırtınalı,

gah da sakit mülayimsən.

Dalğaları coşan dəniz ,

Sən özümə bənzəyirsən.

Gah sevincli, gülərüzlü,

Gah da qəmli, kədərlisən.

Niyə mənə bənzəyirsən.?

Nədir bizdə bu bağlılıq?

Niyə səni hər görəndə

Ruhum xəyallara dalır.....

Səninlə söhbət edirəm: olanlardan .

keçənlərdən....

Ürəyimin kədərini ,

gözlərimin həsrətini ..

xatirələr çaləngini .

sularına çiləyirəm..

Niyə səndə tapıram mən .

ruhumun rahatlığını..?

Niyə səndə unuduram keşməkeşli həyatımın

əzabını , ağrısını...

Dalğaları coşan dəniz,

apar məni, al qoynuna..

Apar məni həyatımdan. Dalğalarında dincəlim.... dayan .dayan .

qoy bir gəlim.

Sularına toxunum mən.

qoy hiss edim nəfəsini.

o sərin hərarətini.

Rahatlığ tapsın ürəyim .

Hər səninlə dərdləşəndə,

xəyalım hey üzür ...üzür.... xatirələr ümmanında..

Təlatümə gələn dəniz ..

yenə coş .yenə dalğalan . Mənə həyat ruhu gətir...

Təzələ xəyallarımı .

İlhamımı ., amalımı.

Qoy unudum olanları ..

qoy silinsin xatirələr.

@Məni üzən nələr..nələr ..

Pıçıldasın ləpələrin.

yeni həyat nəğməsini...

mən də elə səninn. kimi

yeni həyat istəyirəm çalxalanıb , dalğalanıb

sahillərə can atıram .

Dərya qədər əzabımdan ..

Mən də eynən sənin kimi təzələnmək istəyirəm .

Təlatümə gələn dəniz,

niyə sənə bənzəyirəm.?!

Elbəniz Hüseynova